Kształcenie umiejętności pisania w języku ojczystym w perspektywie lingwistycznej i lingwodydaktycznej

kolejnych etapów edukacji utrzymuje się niski poziom wykonania tych
zadań egzaminacyjnych, które wymagają od ucznia zredagowania własnej
wypowiedzi. Najbardziej niepokojący jest fakt, że tendencja ta okazuje się
być trwała. W artykule postawiona została teza, iż w zaistniałej sytuacji
za nieskuteczną należy uznać metodykę kształcenia kompetencji tekstotwórczej,
tym samym konieczne staje się opracowanie takiej koncepcji dydaktycznej,
która gwarantowałaby skuteczność podejmowanych na lekcjach języka
ojczystego działań. Inspiracji mogłaby dostarczyć współczesna lingwistyka.
Punktem wyjścia do szczegółowych rozważań stała się analiza dokumentów
programowych zmierzająca do odtworzenia oczekiwań wobec tekstu
uczniowskiego oraz odpowiedzi na pytanie, jakie sprawności językowe składają
się na nabywaną w szkole kompetencję tekstotwórczą. Główna część to
omówienie wybranych teorii i koncepcji z dorobku lingwistyki tekstu, które
mogłyby zostać wykorzystane w dydaktyce języka ojczystego. W artykule
zaprezentowane zostały jedynie przykładowe rozwiązania praktyczne jako
egzemplifikacje rozważań teoretycznych.